لطفعلی خان ایزدی رودمعجنی

نيما گفت:

سلام

اونوقت چرا فکر میکنید که ما باید این شخص: “لطفعلی خان ایزدی رودمعجنی” رو بشناسیم!!!؟؟؟

یا نه شاید اصلا منظور شما به امثالهم نبوده. خطاب شما به بچه محلهای ایشون بوده :Y:

ناشناس گفت:

نیما :

۰  0سلام
اونوقت چرا فکر میکنید که ما باید این شخص: “لطفعلی خان ایزدی رودمعجنی” رو بشناسیم!!!؟؟؟
یا نه شاید اصلا منظور شما به امثالهم نبوده. خطاب شما به بچه محلهای ایشون بوده

ناشناس گفت:

سلام خدمت یاس عزیز
من عکس با کیفیت تری از ایشون هم سراغ دارم که البته جناب ایزد اعلام کردند ولی از ایزد خواهش می کنم حتما در مورد مصاحبه با تنها پسر ایشان که در قید حیات هستند اقدام کنند مرثی

محمد حیدر خزاعی گفت:

دوران خدمت در رود مَعجَن وخاطرات این دوره :
به گاراژسید علی اکبرحسامی که درابتدای خیابان کوچه قاضیان (قائم فعلی) نزدیک باغ ملی ومزار قطب قرارداشت مراجعه و از دکترِ رودمعجن سوال کردم که پاسخ شنیدم آنها دیروزتربت بودندوگمان نکنم به این زودی بازگردند. ازدامادش علی آقای ایزدی که پسر خواهرش هم بود، سوال کردم وگقت دررود معجن است. وقتی خودم رامعرفی کردم وفهمیدکه من بادامادش ازسالها قبل دوستی دارم، احوال پرسی را تجدیدکردواین بارگرم گرفت. گفتم امروزبعد از ظهرمی خواهم به رود معجن بروم وخواهش دارم جایی برای من در نظر بگیرید. او دستش را روی چشمانش گذاشت وگفت :
ـ به چشم.
ازمن خواست که ساعت یک بعد ازظهر درگاراژحضور داشته باشم. خداحافظی کردم و یکربع به یک مانده وارددفترگاراژشدم . ماشین باچند دقیقه تاخیرحرکت کردومن برای اولین بارقصد سفر به رود معجن داشتم هرچند که دورا دور تعریف این منطقه رابارها از زبانهایی شنیده بودم وازآبشارش برایم گفته بودند. ماشینی که دراین خط تردد می کرد یک دستگاه جیب آهو بود که معمولا داخل وسقف آن پرازمسافر وبار می شد. من راکناردست راننده ماشین آقای سبزواری نشاندندو پس از یک ساعت ونیم رانندگی در جاده ی پرپیچ وخم به رود معجن رسیدیم. ماشین پس ازعبور ازکوچه باغی وارد میدانگاهی ده شد وازحرکت بازایستاد.
عده ای کناردیوارمسجد به آن تکیه داده و یا نشسته بودند وباهم درگفتگو بودند. ازمیان جمع موجود دونفررا شناختم آقای علی ایزدی پسر مرحوم حاج نایب رود معجنی وحسین آقای رزمی عموی علی ایزدی را. ازماشین پیاده شدم وروبه سوی جمعیت گذاشتم. علی ایزدی که دوسه سالی مراندیده بود، بجانیاوردوو قتی نزدیکترشدم، شناخت و به احترامم بلندشد. بقیه هم به تبعیت ازاو بلندشدند. دیگران که روبوسی گرم وخوش وبش های علی ایزدی را دیدند، برای رو بوسی به سویم آمدند.با معرفی علی ایزدی، حاج حسین رزمی مرا درآغوش کشیدوبعدازروبوسی های مکررسراغ پدرم را گرفت. منهم سلام گرم ایشان را به وی ابلاغ کردم. پس از روبوسی با بقیه ازعلی ایزدی خواستم تا راه درمانگاه را نشان دهد. گفت :
ـ دکتروحسن اقا (منظورحسن ضبایی بود) به سیاری رفته اند وتا یکی دوساعت دیگر بر می گردند.