خاطرات حیتا نشینان قدیم

سلام به همه دوستان. خاطره های زیادی رو هر کدوم از ما از زبان بزرگانمان شنیده ایم از گذشته های دور رودمعجن. هر کدوم از این خاطرات هر چند کوچک اما پر اهمیت هستند چرا که به نوعی بیان اونها ارتباط ما با گذشتگانمان میباشد. یکی از این خاطرات رو که از زبان بزرگان شنیده ام بازگو میکنم.

نقل شده در زمانهای خیلی دورتر یعنی شاید زمانی که پدر بزرگهای ما نیز جوان یا جوانتر بوده اند، در یکی از روزهای گرم تابستان طبق معمول همه روزه مردم و اهالی در سر زمینهای کشاورزیشان مشغول کار بوده اند. ناگهان هوا ابری و کمی سرد میشود به طوری که اهالی تعجب میکنند که در این فصل چه وقت بارندگی است اما با گذشت زمان هوا سرد و سردتر شده و آسمان درهم میشود تا تعجب اهالی را دوچندان کند. کار به اینجا ختم نمیشود و سرمای هوا به حدی میرسد که گویی چله زمستان است و آسمان نیز تگرگی و بارانی ، خلاصه آنقدر اوضاع خراب میشود که مردمی که در زمینهای کشاورزی مشغول به کار بوده اند تنها جانشان را برمیدارند و به پناهگاهی میروند و دیگر به فکر نجات دامهایشان نبوده اند. در اثر سرما و تگرگ تعداد زیادی ازحیوانات مثل گاوها و  … تلف میشوند. بعد گذشت چندین ساعت    کم کم هوا از آن حالت خارج شده کمی گرمتر میشود تگرگ قطع شده و در نهایت گرمای هوا به حالت عادی تابستانی و داغ خود میرسد و اوضاع به روال عادی برمیگردد به طوری که اجساد حیوانات تلف شده در همان روز میگنندد و …

این یکی از خاطرات عجیب و جالب حیتا نشینان گذشته بود که اگر از پدربزرگها یا مادربزرگهایتان جویا شوید حتما آنرا برایتان تعریف خواهند کرد.