آشنای غریب نواز
فرا رسیدن ایام فرخنده دهه کرامت ، میلاد باسعادت حضرت علی بن موسی الرضا و حضرت فاطمه معصومه بر تمامی حیتا نشینان و رودمعجنیهای عزیز مبارک باد.
در وسعتی میان دو کوه ، بوستانی از بوستان های بهشت است. در آنجا فرزندی فرزانه از سلالۀ پاک پیامبر خاتم (ص) و در برابر دیدگان دیده به راه آل علی (ع) گام در وادی رضای الهی نهاده است.
او ، غریبی است آشنای اهل ولایت و محبت ، آشنایی است غریب نواز و اهل بزل و عنایت.
چلچراغ خانه اش در این سرزمین پهناور شیفتگان زلال ولایت ، قلب هزاران هزار جوینده گم کرده راه را به نور ایمان می آراید و رواق های حرم مطهرش ، همواره قامت دلهای خسته و پناه آهوان رمیده از دام و دان دنیا می باشد.
تقدیر الهی آن بود تا فرزند امام موسی بن جعفر (ع) علی رغم تدابیر سیاسی عباسیان و حمایت های ظاهری و فریبکارانه آن فرصتی بدست آورد و بذر تشیع را در نسل سلمان پارسی به ودیعت نهند و به آنان افتخار دهد تا قرآن و عترت را با هم پذیرا شوند. چونان که پیامبر اعظم (ص) آن دو را قرین هم ساخته بود.
امام علی بن موسی الرضا (ع) یگانۀ عصر خویش در علم ، فضیلت و تقوا بود و همچون دیگر امامان در تنگنای حکومت حاکمان ناشایست و قدر نشناسی مردم ، طلوعی در پشت ابرها داشت. با این همه ، هرگاه سینه سخت ابرها می شکافت ، آفتاب جمال و فروغ کمال معنویت آن حضرت بردلها می تابید ، ایمان ها جوانه می زد و اندیشه ها جان می گرفت ، دفتر سینه ها می شکفت و قلمها زنجیر می گسست و حدیث سلسله الذهب می نوشت.
التماس دعا.
.یادش بخیر اون اوایل که ما مشهد اومده بودیم هنوز حرم این شکلی نبود.کوچکتر بود و خلوتتر.زیر گذری نبود.پارکینگای عریض و طویل نبود.این همه صحن نبود.بست بالا بود و بست پایین.با سه یا چهارتا صحن.کوچکتر بود.جمع و جورتر بود.صبحا که با باباکلو حج حسن دو سه بار رفتم حرم بعد نماز صبح تک و توک ادمی توی صحن انقلاب بودن.خلوت بیشتری برای ادم توی حرم بود.یادش بخیر.با این عکسا یاد اون روزا افتادم هرچند این عکسا خیلی قدیم تر از اون روزاست..
خدا قوت هووووو
سلام بر مجتبی
از آخرین مطلبت تو حیتا ۵-۶ ماه میگذره. ولی با دست پر برگشتی.
عکس اول و سوم که زیاد جزئیاتش مشخص نبود ولی چیزی که توی هر سه عکس به چشم میومد خلوت بودن حرم نسبت به زمان حال هس ، با اینکه تعداد صحن ها افزایش پیدا کرده.
بار دیگر عید رو به همه تبریک میگم.
سلام جناب یعقوبی نژاد. من این عکسهای قدیمی رو خیلی دوست دارم. جالب بودن کف صحنها سنگفرشن و مثل امروز نیستن و دیگه این که صحنها خیلی خلوتن، حالتی که امروزه فقط نیمه شب اونم توی فصل زمستان ممکنه پیش بیاد. خدا قوت :gol:
جالب بود، مرسی :gol:
سلام
وازم مگر بچای کوچه گوی نمدی
به قول نوه عمو عکسات ما رو برد به ان زمان
اون زمان خط واحد نزدیک یا بهتر بگم چسبیده بود به حرم همیشه اسم حرم که میومد اون قدیما دکه نان رضوی میومد جلوی چشمم
من دیر اومدم. عکس های خاطره انگیزی بود. خدا قوت مجتبی هووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووو