یاد یاران سفر کرده

دوران کودکی

سردار شهید محمود کاوه، در اول خرداد ماه سال ۱۳۴۰، در یکی از محله های شهر مقدس مشهد دیده به جهان گشود. پس از تحصیلات ابتدایی، همراه پدرش خدمت مقام معظم رهبری در مسجد امام حسن مجتبی علیه السلام می رسد و ایشان می فرمایند: «اگر محمود دروس کلاسیک را به اتمام برساند و سپس به دروس حوزوی بپردازد، بهتر است» که پس از آن، در مدرسه راهنمایی ثبت نام و به ادامه تحصیل مشغول می شود.

پاسدار امام خمینی رحمه الله

با پیروزی انقلاب اسلامی، شهید کاوه جزو اولین عناصر مؤمن و متعهدی بود که به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در شهر مقدس مشهد پیوست و پس از گذراندن یک دوره چریکی، به آموزش نیروهای سپاه و بسیج پرداخت. پس از آن، برای حفاظت از بیت شریف امام رحمه الله در جماران، در یک مأموریت شش ماهه به تهران عزیمت کرد. توفیق حضور در محضر مبارک امام رحمه الله تغییرات شگرفی در جان و روح شهید کاوه موجب گشت، به طوری که شب ها که حضرت امام رحمه الله به نماز می ایستاد، شهید کاوه مشغول نگاه کردن آن سیمای ملکوتی می شد، تا جان تشنه خویش را از کوثر زلال معنویت سیراب سازد.

جایزه

شهید محمود کاوه، به کمک هم رزمانش، با عملیات های پی درپی، ضد انقلاب را در کردستان منفعل و مستأصل نموده بودند تا جایی که در اوج درماندگی، برای زنده یا کشته شهید کاوه جایزه تعیین کرده بودند. شجاعت و سرعت عمل و نبوغ نظامی ایشان، موجب گشت که نام کاوه بر سر زبان ها بیفتد و ضد انقلاب همواره به دنبال راهی برای از میان بردن ایشان باشد. ضد انقلاب به حّدی به نام ایشان هم حساسیت داشت که یکی از هم رزمان ایشان در عملیات آزادسازی شهر بوکان و سد بوکان، می گفت: «وارد تأسیسات سد بوکان که شدیم، دیدیم کفِ ورودی آن سد نوشته اند «محمود کاوه» که هر کس آمد، اسم محمود را لگد کند و داخل برود، از بس که از محمود متنفر بودند».

دستور عقب نشینی

هم زمان با تشکیل تیپ ویژه شهدا که فرماندهی آن به عهده شهید ناصر کاظمی بود، شهید کاوه به عنوان فرمانده عملیات این تیپ شروع به یک سری عملیات ها و آزادسازی نقاط مختلفی در کردستان کرد. آوازه تیپ ویژه شهدا، آن چنان پیچیده بود که ضد انقلاب را متحیر ساخت و آن ها به کلی روحیه خود را از دست داده بودند و در مقابل حمله رزمندگان این یگان، فرار را برقرار ترجیح می دادند؛ زیرا مقاومت در برابر این یگان، جز وارد آمدن خسارت و شکستْ پیامد دیگری نداشت. یکی از هم رزمان شهید کاوه در این باره می گوید: «یک بار دو نفر کومله را که شهید کاوه نور سیگارشان را دیده بود، تعقیب کردیم. یکی فرار کرد و دیگری را گرفتیم. از وی پرسیدیم: این جا چه کار می کردید؟ گفت: شنیده بودیم قرار است کاوه بیاید، فرماندهانمان گفته بودند هر وقت رسید، خبر بدهید که مقر را خالی کنیم. در مورد کاوه، دستور برای کومله، عقب نشینی بدون درگیری بود».

آمادگی جسمانی

شهید کاوه، یک نظامی کامل و یک چریک زبده بود. ایشان همیشه سعی در بالا بردن توان نظامی و میزان هوشیاری و چابکی و استقامت نیروها داشت. در بُعد آمادگی جسمانی، هیچ گاه از ورزش غافل نمی شد و با تشویق نیروها و حضور در مسابقات ورزشی، آمادگی جسمانی رزمی آن ها را بالا می برد. او همواره برای تشویق بچه ها می گفت: «موفقیت من در کوه های بلند کردستان، مدیون ورزش است». شهید سرتیپ حسن آبشناسان می گفت: «هر رزمنده ای که بخواهد خوب پخته و آبدیده شود، باید به تیپ ویژه شهدا و پیش محمود کاوه برود».

مکه محمود

سردار شهید محمود کاوه، در راه انجام تکلیف، همه چیزش را فدا کرد تا آن جا که با اخلاص تمام، حتی از مشّرف شدن به مکّه معظمعه نیز چشم پوشید. با این که اسمش برای سفر حج درآمده بود، نمی رفت. مادر ایشان که دوست داشت محمودش حاجی شود، پرسید: خوب مادر چرا نمی روی؟ شهید کاوه جواب داد: «من اگر بروم و برگردم ببینم در همین مدت، ضد انقلاب حمله کرده و یک عده را کشته و یک جاهایی را هم گرفته، که نبودن من باعث همه این ها شده است، چه جوابی دارم به خدا بدهم؟ جواب خون این بچه ها را چه کسی می دهد؟».

ویژگی های اخلاقی

شهید محمود کاوه، هوش سرشار داشت. او که به سلاح تقوا و اخلاق نیک مسلّح بود، با شجاعت، بی باکی و چابکیِ مثال زدنی خود، همواره در عملیات ها راهگشا بود. هر جا کار گره می خورد، سراغ شهید کاوه را می گرفتند. اراده پولادین محمود، به رزمندگان روحیه می بخشید. با این که بارها مجروح شده و به بیمارستان اعزام گشته بود، ولی همیشه پیش از بهبودی کامل به منطقه برمی گشت. گاهی او را با سر و دستی باندپیچی شده می دیدند که میانشان حاضر و آماده انجام هر مأموریتی است. در عین حال در قلمرو معنویت، مرّوج قرآن کریم بود. کاوه با قرآن انس داشت و آیات جهاد را به زیبایی تلاوت می کرد و در صحنه نبرد هم، آن را در عمل تفسیر می نمود. در مقابلِ دشمن سازش ناپذیر و در مقابل نیروهای تحت امر خویش، متواضع بود.

رهبر و محمود

مقام معظم رهبری درباره تیپ ویژه شهدا و شهید کاوه فرمودند: «تیپ ویژه شهدا که ایشان فرماندهی اش را بر عهده داشتند، یکی از واحدهای کارآمد ما محسوب می شد. او در عملیات های گوناگون شرکت داشت و کارآزموده میدان جنگ شده بود. از لحاظ نظم، اداره واحد، مدیریت قوی، دوستی و رفاقت با عناصر لشگر، از لحاظ معنوی، اخلاق، ادب و تربیت، توجه و ذکر، یک انسان جوان، اما برجسته بود….

این جوان، جزو عناصر کم نظیری بود که او را در صدد خودسازی یافتم. حقیقتا اهل خودسازی بود؛ هم خودسازی معنوی و اخلاقی و تقوایی، و هم خودسازی رزمی».

شهادت

دهم شهریور ماه ۱۳۶۵، روح سردار شجاع اسلام شهید محمود کاوه، در عملیات کربلای ۲، بر بلندای قله ۲۵۱۹ حاج عمران به پرواز درآمد. دل صخره و کوه آن دیار، همواره یاد و خاطره شجاعت آن سردار دلیر و عاشورایی را در خود ثبت کرده است. این شهید گرانقدر در بخشی از وصیت نامه خویش چنین آورده است: «اگر امروز به انقلاب ما خدشه وارد شود، بدانید که به مسلمان های جهان خدشه وارد شده است و اگر به انقلاب ما رونق داده شود، آن ها پیروز شده اند».

عزاداری در مهاباد

هنگامی که شهید محمود کاوه پیوستن معنوی مردم کردستان را به انقلاب به چشم خویش دید، با دلی خونین از هجرت یارانش به دیدار حق شتافت و ماندن را جایز ندانست و خونش گواه خلوص و پایمردی اش گردید. روحیه والا و انسان دوستی او به قدری در اطرافیان اثر گذاشت که با وجود تبلیغات سوء دشمنان و ایجاد جّو مسموم بر ضد آن شهید و یگان تحت امرش، هنگامی که به درجه رفیع شهادت نائل آمد، مردم مهاباد با پای برهنه زیر پیکر پاک و مطهّر سردار بزرگ خود بر سر و سینه می زدند و اشک می ریختند و ضد انقلاب را نفرین می کردند.              روحش شاد و راهش پر رهرو باد                      شهدا را از یاد نبرید