اولین شماره گاهنامه حیتا
حتما خبر دارید امسال با همت اعضای شورا اولین شماره گاهنامه حیتا منتشر شد و در ایام تعطیلات نوروز در بین ساکنین روستا پخش شد. اگه کمی به عقب تر برگردیم روزهایی رو به یاد میاریم که یکی از اهداف بلند پروازانه ما در شروع کار انتشار منتخب مطالب سایت در قالب نشریه بود. اما امروز این هدف با انتشار اولین شماره نشریه محقق شده. بررسی های اولیه نشون داد که بازخورد نشریه در بین مردم خیلی خوب بوده. و این بازخورد عزم ما رو برای انتشار شماره های بعدی گاهنامه بیشتر کرد.
در ادامه مطلب صفحات اولین گاهنامه حیتا رو برای دوستانی که احیانا نتونستن به نسخه کاغذی اون دست پیدا کنن قرار دادیم. به نظر شما در زمینه انتشار نشریه چه کارهایی میشه انجام داد و اولین تجربه ما چه نقاط ضعف و قوتی داشت؟
برای دریافت سایز بزرگتر روی تصاویر کلیک کنید.
صفحه بیرونی نشریه که چند منظوره طراحی شده بود:
صفحه داخلی که در برگیرنده منتخب مطالب اعضا بود.
توضیح اینکه تعداد زیادی از مطالب وجود داشتند که جای اونها در این صفحه خالیه و دلیلش محدودیت در تعداد صفحات این شماره از نشریه هست. این موضوع کار مارو در انتخاب مطالب نهایی بسیار سخت کرده بود و شاید به نوعی این سخت ترین قسمت کار بود.
کار بسیار جالبی بود. نسخه کاغذیش بنده دیدم و مطالعه کردم . مطالب مختصر و مفید ، کیفیتش هم عالی . :SS: معلوم بود خیلی وقت صرف کردین و هم هزینه زیادی . نمیدانم هزینه آن که حتما هم زیاد بوده از کجا تامین شده ، امیدوارم کسی متضرر نشده باشد. ولی بهتر است ابرای شماره های بعد یک منبع درآمد زایی برای اینگونه هزینه ها از راههایی از جمله تبلیغات همشهریان چه از طریق سایت و چه از طریق خود این نشریه ایجاد شود . در این مورد بهتر است یک فکر و اقدام اساسی شود .
در ضمن بنظرم اگر این نشریه در روستاههای اطراف هم به تعدادی پخش می شد بسیار عالی بود . از جهت شناساندن بهتر روستایمان و نشان دادن قابلیتها و توانمندیهای دیگر آن. چون شناخت مردم از جمله خود ما از روستاههای اطراف بسیار محدود و تنها در جاذبه های تفریحی آنها خلاصه می شود.
دستتون درد نکنه واقعا عالی بود :SS:
منم با نظر نوه دیگه کاملا موافقم برای پخش شدن در روستاهای اطراف
من نسخه کاغذی این گاهنامه رو دارم وبسیار خوشحال شدم از چاپ این نشریه یه جورایی با دیدن این نشریه یه ذوقی تو دلم زدم .چون مختص خودمونه واین رو مدیون زحمات دوستانی هستیم که هزینه و زحمت این نشریه زیبا رو کشیدن .ممنون :gol: :SS: :gol: :SS: :gol:
ناگفته پیداست که کار اول در هر موردی ایراد واشکال زیاد داره و این نشریه هم با توجه به این کار اولین کار حیتا در این زمینه بود قعطعا خالی از ایراد و اشکال نیست اما به هر حال استارت کار خورد و این خودش جای خوشحالی داره اما چنتا نکته رو بد نیست همینجا بگم.
۱-امیدوارم(البته من امیدوار نیستم در اصل مدیر امیدوار من از یه لحاظ دیگه امیدوارم)انتشار این نشریه هرچند کوچیک و جمع و جور یک شروع باشه برای اینجور کارا و به همینجا خاتمه پیدا نکنه
۲-امیدوارم(البته همونجور که در مورد قبل متذکر شدم من امیدوار نیستم مدیر امیدوارِ من از یه لحاظ دیگه امیدوارم)بقیه ی دوستان حیتایی هم در این زمینه همکاری کنن تا اگه ان شا الله عمر باقی بود و در مناسبتهای بعدی هم نشریه منتشر شد عزیزان همه به نحوی توی این کار مشارکت داشته باشند.چون که به قول معروف«ید الله مع الجماعه».اینجوری از کاستیهای کار کم میشه و بر محسناتش افزوده و از طرفی دلبستگی به کار جمعی بیشتر میشه و هر کسی خودش رو سهیم در کار میدونه.به قول این سخنرانای اخر مجلسا هرکدوم از عزیزان قلما قدما زبانا مالا جاناکه میتونن یا علی
۳-امیدوارم(نه این دیگه ربطی به امیدوار نداره حالا چه من باشم چه مدیر).پیشنهاد پخش در روستاهای مجاور هم ایده ی خیلی خوبیه ولی به شرطی که نشریه چیز متفاوتی باشه و خیلی خودمونی نباشه و مطالبی برای استفاده ی عموم داشته باشه.
۴-همینجا از اقای رضا استاد عزیز تشکر میکنم چون ایده ی اولیه ی این کار در یک شبی توی مسجد رودمعجنیها و توی اون شلوغ پلوغی که مردم اماده ی غذاخوردن میشدند از طرف ایشون مطرح شد.
۱-از لحاظ من در مجموع کار خوبی بود .
ساعاتی بعد از پخش سر مزار بارها شاهد گفتگو راجع به گاهنامه بودیم . البته برای اهالی رودمعجن جذابیت اصلی عکس های قدیمی بود و بحث و گفتگو ها بر روی این بخش خیلی بیشتر بود .
۲- انتخاب ۶ مطلب از بین یکسال فعالیت اعضا بسیار بسیار مشکل بود . شبی که قرار بود کار بسته شده و برای چاپخانه ارسال شود عجیب شبی بود . مطالبی اضافه شد . مطالبی کم شد . برخی مخالف یک مطلب بودند برخی موافق. تا نهایی شدن جان ها به لب آمد .
۳- امیدوارم ( به جون خودم من امیدوار نیستم، علی که بهتون گفت. تازه اون خودش از یه جهتی امیدوار بود ولی من از اون جهت هم امیدوار نیستم ) کمی دید حرفه ای افزایش یابد . چون بعد از انتشار ، برخی گله از عدم انتشار مطالبشان و برخی گله از عدم چاپ تصاویر بزرگانشان داشتند .
۴- دوستان توجه به تاریخ ۲۶ فروردین و توضیحاتش فراموش نشود . ابتکار محمد امیدوار ( این دیگه خودشه ) بود .
به امید بهتر شدن گاهنامه بعدی
اول سلااااااااام به همگی، دلم واسه همگیتون یه ذره شده بود!
دوما اینکه تبریک میگم بابت انتشار نشریه،خسته نباشید، جالب شده هر چند که به دست من نرسید، خوب یکی واسه من کنار میذاشتید دیگه! :TT:
من هم تو روستا نمونشو دیدم و متعجب شدم و کلی کلاس هم گذاشتم که همه عکسهارو در گوشی دارم
کار بسیار جالبی بود :gol: :gol: :gol: