بازگشت اسرا (قسمت سوم)

آنچه گذشت:
عده زیادی از اهل محل که بیشتر زن و بچه بودند برای تماشای تلویزیون که قرار بود اسرای بازگشته به وطن را نشان بدهد ، در خانه حجعباس جمع شده بودند. خانه بسیار شلوغ بود و دیگر جایی برای نشستن نبود. تلویزیون هنوزدرست نشده بود و تلاشهای دختر و پسر خانواده هم برای تعمیر آن حاصلی نداشت . در همین بین حجعباس پدر خانواده که گوشه اتاق کنار سماور نشسته بود و گویا از این وضعیت بسیار به تنگ آمده بود(این از چایی هایی که پشت سرهم میریخت و میخورد مشخص بود) خطاب به زنش حجی فاطمه فریاد زد:
– چو پس اینا نِمییّن ۱

و حجی فاطمه در حالیکه یک دیگ زودپز بزرگ در دست داشت و صدای صوت آن خانه را از جا کنده بود، از آشپزخانه وارد اتاق شد و گفت:
– اَمَیَن . د دَم دَرَن . تا مَهْلَه برِشِه چای بِرِز تا سرد روَه ۲
همه نگاهها به سمت حجی فاطمه رفت و برای چند لحظه سکوت حکمفرما شد. این سخن حجی فاطمه و این دیگ زودپز بزرگ خبر از یک میهمانی می داد . خدای من میهمانی ؟ آنهم در این وضعیت با این شرایط ؟ اصلا چند نفرن ؟چگونه میخواهن بیاین؟ کجا میخواهن بشینن؟

و حالا ادامه داستان:
حجعباس تمام لیوانهای سینی را برای مهمانها لب به لب پر از چای کرده بود تا به محض وارد شدن اونها رو نوش جان کنند. انگار حجعباس خیلی گرسنه بود و میخواست هرچه زودتر شام بخورد. مهمانها به پشت درب خانه نشیمن رسیدند. درب تا نیمه باز شد چون بیشتر از آن نمیشد باز شود ، پشت آن آدم نشسته بود. مهمانها یکی یکی و با زحمت وارد اتاق شدند. دختر بزرگ حجعباس، شوهرش، ۲تا بچه هایشان،‌خواهرحجی فاطمه، شوهرش و ۴ تا بچه هایش . روی هم ۱۰ نفری می شدند.
زهرا خواهر حجی فاطمه به محض ورود نگاهی به دوروبر انداخت و روبه خواهرش گفت: خواهر چو ایقْذر اَدم دْخَنَتِیَن ؟ مگر چی خْبَره ؟ ۳
– حجی فاطمه: ورمْگَن ایمْشَو مَیَن اسیرای ده ر نشون دَن . ای بندای خدا هُم امییَن تلوِزون نگا کنن. ۴
– زهرا : خاب خواهر جان چی واجیب بو ورمگوفتی تا نِیّم . حالا مَیِم دکوجه بنشینم؟ ۵
از طرفی حق با زهرا بود. در این وضعیت خواهرش نباید مهمان دعوت می کرد. اما از طرف دیگر هم حجی فاطمه حق داشت. او از کجا میدانست که قرار است مردم به خانه آنها بیایند و حالا هم که آمده بودند نمی توانست بگوید بروید که مهمان داریم . البته الان که بزرگ شده ام و به این قضیه فکرمی کنم میبینم که تقصیر ما بوده ، کار ما خیلی زشت بوده ، ما نباید اونجا می موندیم. باید به محض اینکه فهمیدیم مهمان دارن بلند می شدیم و می رفتیم . بزرگترها اینرا فهمیدن و رفتند. اما ما بچه بودیم و این چیزها را نمی فهمیدیم . بی خیال همه چیز را میذاریم به پای بچگی.
خلاصه حجی فاطمه لبخندی زد و درجواب خواهرش گفت:
– غُصَش نِیه خواهرجان . خوردی تر منشینِم تا جا روِم . ای بندای خدا هُم گناه درَن ۶
سپس رو به جمعیت کرد و گفت : بچا جان خوب اَبالا خِزِن . خوردی تر بنشینن تا اینا هُم جا روَن بنشینن. ۷
معصومه پیرزن همسایه رو به حجی فاطمه کرد و گفت: خدا مور مَرْگِه دَه . شما خا مهمو دیشْتیِن . چو ورنِگوفتِن . خاب دگور ما تلوزون نگا کنم . گوی نگا نِکنِم. زْنا ، بْچا وَخِزن . وَخِزن تا برم . وَخِزن ای بندای خدا مَیَن نو باخرَن حَلیشِه روَه. ۸
معصومه خودش بلند شد. او بزرگ زنهای محله بود و نقش یک فرمانده را داشت . باید به حرفش گوش میدادی و اگرنه یک دل سیر فحش و قُلُمبِه (کنایه و متلک) بارت می کرد و مفتضح میشدی . به دنبال او زنهای دیگه هم بلند شدند و قصد رفتن کردند. ولی ما بچه ها خیلی سختمون بود. اصلا دوست نداشتیم برویم . میخواستیم هر طور شده تلویزون ببینیم. اما از طرفی در مقابل معصومه هم توان مقاومت نداشتیم. خیلی دلمان میخواست که حجی فاطمه یا حجعباس بگویند اشکال ندارد بمونید. (و البته خواهید دید که خداوند چقدر زود آرزوی بچه ها را براورده میکند).
حجی فاطمه وقتی که دید قضیه جدی است و ملت قصد رفتن دارند، با صدای بلند گفت : نِه نِمَیه بِرِن . اگْر یک کَمِه اَپَی خِزِن ، جَعْم و جورتر بشینن جا مرِم . ۹
معصومه گفت: خاب د کُوجه مَیِن جا روِن. نه مو کی مَیُم بِرُم . خُووم مییَه . حجی محمد هُم معطَله . ورگوفته زود بیایی تا نو باخرِم . تا حمالا کی تلوزون هچه نشو ندیه . چی معلوم تیار روه . ۱۰
معصومه خداحافظی کرد و رفت . زنهای دیگر هم هر کدام به بهانه شام اما در واقع برای حفظ آبرو پشت سر معصومعه رفتند. ماندیم ما بچه ها که البته تعدادمون هم کم نبود. اتاق کمی خلوت شد. همه با هم حرکتی کردیم و در گوشه اتاق جمع شدیم و منتظر تا تلویزیون درست شود.
جا برای مهمانها باز شد و آنها هم بلاخره نشستند . دختر حجعباس بلافاصله چایی هایی را که پدر ریخته بود و سرد هم شده بود گذاشت جلو مهمانها . همه چایشان را خوردند و سردی آنرا هم به رویشان نیاوردند. دوباره لیوانها جمع شد و دور دوم چایی توسط حجعباس ریخته شد. دور سوم و چهارم هم همینطور پشت سر هم ریخته و خورده شد. بزرگترها بیشتر معمولا ۳ تا ۴ تا و کوچکترها کمتر ۲ تا ۳ تا چای نوش جان کردند. دختر حجعباس فوراً به تکاپو افتاد، لیوانها را جمع کرد و برد آشپزخانه و سفره و ظرف و ظروف را آورد . بلافاصله سفره پهن شد و همگی دور سفره نشستند. حجی فاطمه سر دیگ را باز کرد ، چربی آنرا کوبیدو دوباره داخل دیگ ریخت . سپس رو به پسرش اصغر کرد و گفت :
– نه نه جان ! نونای خوشکر فرَموش کیردم . برو از او خَنَه بیار. ۱۱
اصغر که تازه از پشت بام برگشته بود و خسته و کوفته از اینکه زحمات و جیغ و دادهایش برای درست شدن تلویزیون هیچ نتیجه ای را در بر نداشته بود، با عصبانیت تمام گفت :
– از مو مظلومتره پیدا نِمْنی. هر وقت کار دری نه نه جان نه نه جان منی . مو نمرم دُخترا برن. ۱۲
و باز هم مثل همیشه تاریخ این دخترها بودند که باید بار سنگین کارهای خانه را به دوش می کشیدند.
نان خشکها آورده شد. حجی فاطمه آبگوشت را داخل کاسه ها ریخت و یکی یکی به مهمانها داد. به احترام سفره همه ساکت شدند. تنها صدای خرچ خرچ ریز کردن نانها فضای خانه را پر کرده بود و نیز صدای غور غور معده ای ما بچه ها که چقدر دلمان آبگوشت میخواست . حجی فاطمه چند بار تعارف کرد که برویم شام بخوریم اما شرم و حیا اینبار اجازه نداد که بیش از این بچه های پررویی باشیم . بنابراین در جواب گفتیم : ما سِرِم . نو نِمَیِم . ۱۳
مهمانها مشغول خوردن غذا شدند و ما هم خیره در تلویزیون تا شاید معجزه ای شود و این خطوط سیاه جای خود را به تصاویر دل انگیز دهد. در همین بین حسن آقا داماد خانواده که نظاره گر چشمهای منتظر و گردنهای کج شده ما شده بود و بنظرم دلش به رحم آمده بود، همینکه غذایش تموم شد از سر دلسوزی بلند شد و به طرف تلویزیون رفت . کمی به دوروبر آن نگاهی کرد ، با پیچ و کلیدهای آن ور رفت و سپس چند مشت محکم بر بالای تلویزیون وارد آورد . ضربه هایی که صدای صاحبخانه را درآورد و حجعباس داد زد :
– هوو عمو چیگر منی . تلوزونر بشکستی ۱۴
با این حرکت حسن آقا آن معجزه به وقوع پیوست و به یکباره تصویر بر صفحه تلویزیون ظاهر شد. همه غرق در هیجان شدیم و فریاد زدیم :
– اُخ جان تیار رفت ۱۵

ادامه دارد……..

۱- پس چرا اینها نمیان
۲- آمدن . دمِ درن . تا موقع براشون چایی بریز تا سرد بشه
۳- خواهر چرا اینقدر آدم توی خونتون هستند . مگه چه خبره
۴- میگن امشب میخوان اسیرای روستا رو نشون بدن . این بنده های خداهم اومدن تلویزیون نگا کنن
۵- خب خواهر جان چه واجب بود ؟ میگفتی نیاییم . حالا میخوایم کجا بشینیم ؟
۶- غصه ای نیست خواهر جان . یک کم کوچیکتر میشینیم . این بنده های خدا هم گناه دارن.
۷- بچه ها جون . خوب به سمت بالا برین . کوچیکتر بشینید تا اینها هم جا بشن.
۸- خدا منو مرگ بده . شما که مهمون داشتین . چرا نگفتین. خب به قبر که ما تلویزیون نگاه کنیم . چی میشه نگا نکنیم . زنها ، بچه ها ، بلند شدین تا بریم . این بنده های خدا میخوان غذا بخورن . حالیشون بشه .
۹- نه نمیخواد برین . اگه یک کمه به عقب بروید و کوچیکتر بشینین جا میشیم .
۱۰- خب کجا میخواین جا بشین . نه من که میرم خوابم میاد . حاجی محمد معطله . گفته زود بیای تا شام بخوریم . تا الان که تلویزیون هیچی نشون نداده . چه معلوم که درست بشه.
۱۱- مادر جون ! نانهای خشک را فراموش کردم . برو از اون خونه بیار.
۱۲- از من مظلوم تر پیدا نمیکنی. هر وقت کار داری میگی مادر جان . من نمیرم.
۱۳- ما سیر هستیم . غذا نمیخواهیم.
۱۴- هوو عمو جان چکار میکنی . تلویزیون رو شکستی
۱۵- آخ جون درست شد.