به آرامی آغاز به مردن می کنی

مجتبی عبدالهی گفت:

پس بنده به ارامی اغاز به مردن نخواهم کرد چون:
سفر که زیاد میرم. تا جاییکه معروف شدم به مارکوپولو و گفتم اگه تو راه تصادف یا سقوط کردم منو کنار جاده دفن کنن و بنویسن مرد جاده ها
کتاب هم کم و بیش میخونم.
به اصوات زندگی هم گوش میدم چه جورش
از خودمم که همیشه قدردانی میکنم ( با تشکر از خودم و بنده )
بنده خود باوری را هم نخواهم کشت نهایتش اینه که یکی دو بار بزنمش.
همیشه هم اجازه میدم دیگران کمکم کنن حتی گاهی کاری که خودمم میتونم بکنم از بقیه میخوام تا اینطور طرف احساس کنه بهش نیاز دارم و اینطور دوستی ها پایدار بمونه. البته کمک های مالی رو هم همه جوره پذیرا هستم. اگه صدقه هم دارید من مستحقشم.
برده عادات خود سعی میکنم نباشم اما برخی عادات رو نمیشه ازش گذشت.
همیشه از یک راه تکراری نمیرم. گاهی از کوچه بالایی میرم گاهی از کوچه پایینی .
رنگ های متفاوت هم به تن میکردم اما الان به دلیل کارم باید رنگ های سنگین بپوشم و یه بار کت قرمز جیگری و شلوار زرد پوشیده بودم مدیر عامل ایراد گرفت . چقد بی ذوقه.
با افراد ناشناس هم که الا ماشالا صحبت میکنم . تو حیتا یکی میاد با اسم ناشناس. تماس میگیرین میگم شما میگه من غریبه ام و ناشناس . انقد صحبت میکنم باهاش که خسته میشه. تا حالا نمیدونستم این باعث طولانی شدن عمر میشه . از این پس بیشتر صحبت میکنم.
و…………
تا دنبالم نکردید تمومش میکنم.
مجتبی جان خداقوت و نظر مزاح ما رو به دل نگیر.