بادام ریزی

فتوحی محمود گفت:

نوه‌ی عمو جان! یاد باد آن روزگاران یاد باد.

فتوحی محمود گفت:

@پونه
پونه عزیز
داستان طبل زدن مادرم برای گنجشکها یک واقعیت است. درختهای گیلاس و آلو که شکوفه می زد گنجشکها سرازیر می شدند توی باغ و شکوفه ها را پر پر می کردند. سحرگاه بود و با فریادهای مادرم که بی پروا بر پیت حلبی هفده کیلویی روغن نباتی قو می کوبید بیدار می شدیم. گنجشکها خواب شیرین بامداد را بر ما حرام میکردند می جستند و باز می آمدند. پدر و مادر از عصبانیت بر سر بچه‌ها داد می کشیدند و می رفتیم برای مبازه با گنجشکها. اما کاش می دانستند که این هجوم گنجشکها یک ضرورت طبیعی است برای گرده افشانی گلها و لقاح میوه ها. اما دریغ که نمی دانستند.
چقدر مادر غصه خورده است و چقدر من غصه می خورم که غصه های مادر و بابا بی فایده بوده است.

فتوحی محمود گفت:

زمستان عزیز
می فهی و می فهمم که درک تجربۀ زیبایی شناختی، وابسته به تجربۀ آن لحظۀ ناب است یا حداقل تجربۀ اشیاء و پدیده هایی که موضوع تجربه هستند. خواننده اگر بادام را با «قق»‌اش دقیقا ندیده باشد نمی تواند تصویر چشم و پلکهای سبز را بفهمد. بچه های شهری و مناطقی که بادام را بر درخت ندیده اند چگونه بفهمند؟ حق دارند بگویند شعر های این رودمهجنی بی معنی است.