سلامی به گرمای کرسی نوروزی بی بی

مجتبی عبدالهی گفت:

سلام به همه دوستان . سال جدید مبارک. نظری که من میدم من باب مزاح هست امیدوارم کسی ناراحت نشه . این نظر فقط تضاد مطلب محمد عزیزه .

((خوش خوشک وارد اولین روزهای سال جدید شدیم و این از بدبختی و بیچارگی ماست که ۲ تا مناسبت تو یک مناسبت افتاده و نمی تونیم ۲ روز متفاوت تبریک بگیم.
زمانی که داشتیم مثل آدم زندگیمون رو می کردیم حیتا مانعی بود برای در کنار دوستان بودن و افتادن در گیر و دار کامپیوتر و اینترنت و چشم درد و غیره و دل کندن از زندگی راحت خودمان.سال ۸۹ برای مادر حیتا مملو بود از شیرینی ها و تلخی های فراوان اما می تونم بگم حتی شیرینی هاش هم برای من تلخ بود.
در اوایل سال خواستم از همه تون گلایه کنم. شما که در این سال با همه مرام هایی که ما گذاشتیم و همه تغییراتی که با سختی انجام دادیم نق نق کردید و اگر حیتا امروز برای خودش جایگاه شناخته شده ای نداره بخاطر همین نق نق های شماست ، شما که روی دیدن ما رو ندارید. شمایی که یا زکات نمی دید و اونایی هم که نظر میدید ما رو رسوا و خیط و خنوک میکنید و بجای پیشنهاد، انتقادات مخرب و نه سازنده میکنید.این کار شما ما رو از شور و شوق مینداخت و هر بار با هزار امید و آرزو می اومدیم چنان د ر کاسه ما جا میکردید که تا فیها خالدونمان سوزناک میشد.
این یک سال رو مرور می کنیم:
لحظاتی رو که با شغال آباد به لهجه خودمون گریستیم و یاد دوران فلاکت بار بچگی مان برای ما زجر به همراه داشت .
لحظاتی که داستان های غیر قابل تحمل منصف را به زور دو خط در میان رد کردیم و فحش نثارش کردیم و با مطالب جدی اش گفتیم : یا رُب از منصفوم بکارمونده تره دِ دِنیای خدا هست؟
با شعرای لری واقعا کلنجار رفتیم و گیج شدیم.
از عکسای مرادی لذت نبردیم و گفتیم این چه عکسایی هست که گرفتی؟
با خبرهای سعید از همه جا بی خبر بودیم.
با اطلاعات دیشدووو همون چیزی که از رودمعجن میدونستیم هم یامون رفت (کلاغ اوم راه رفتن کبک رو یاد بگیره راه رفتن خودش رو هم فراموش کرد)
با بحث های فمینیست از هم بدر نرفتیم بلکه اصلا نفهمیدیم چی میگه و حرف حسابش چیه.
با یاران سفر کرده نمیشه شوخی کرد خجالت نمیکشی منتظر شوخی با یاران سفر کرده هستی ؟
با ایزد هم جایزه دادیم اما ایشان جایزه را نپدیرفتند و گفتند این جایزه لایق خود بنده است و به من برگرداندند.
به تلخ نوشته های مینج خندیدیم و گفتیم اِمرد وَخِزن . تماشا کو. پس باخری.
با کوجه ی حجی علی نه تنها به سر کار نرفتیم بلکه از سر کار اخراج شدیم.
با نوشته های کجرا فهمیدیم فلسفه همون سفسطه است.
با سپیدار و سپهری از شور و شوق افتادیم.
شکارچی رو اصلا سانسور نکردیم بلکه آن جمله تاریخی (بابا چی ….هی خورده ام)مدت ها تکیه کلام مسولین لشکری و کشوری بود.
بهار رو نکشتیم بلکه زمستان بهار رو کشت.!!!!
جگر گوشه در عمق وجودمان جا دارد و اصلا فراموشش نکردیم.
با نوه زارع : میتونیم فقط بگم روتر نبینم.
با دو نقطه ها و سه نقطه ها ما هم همراه شدیم و چند نقطه هر از گاهی اضافه می کردیم.

در کل زندگی در حیتا یک تجربه بسیار بدی بود که هم باید جدی گرفتش وهم شوخی .تجربه ای که واقعا تو زندگی من هیچ تاثیری نداشته و اصلا درجه مرجه ای از زندگی رو تغییر نداده.
حتی اگر همین امروز هم این کابوس تموم بشه هیچ چیزی به من اضافه نشده.
امیدوارم سال ۹۰ از حیتا هیچ خیری نبینید .))